Żona popełniła samobójstwo, prokuratura oskarżyła męża

To była normalna, kochająca się rodzina - twierdzą znajomi Moniki i Leszka. Mieli pięknie urządzony dom w Czarnej koło Łańcuta, firmę, jeździli na wczasy, zagraniczne podróże.

- Ja pracowałem, Monika zajmowała się domem i synem - wspomina Leszek. - Później wróciła do szkoły, uczyła się w Centrum Kształcenia Ustawicznego w Rzeszowie, zrobiła prawo jazdy, kupiłem jej samochód, żeby była niezależna . Wychowywaliśmy razem syna. Relacje Moniki z moją rodziną i znajomymi były bardzo dobre.

- On bardzo o nią dbał, zwracał się do niej "skarbie", "kochanie". Monika była bardzo dobrze ubrana, jeździła dobrym autem, na wszystko było ją stać - mówi koleżanka Moniki ze szkoły.
Tylko matka Moniki miała mieć jakieś pretensje. Jak twierdzi rodzina i przyjaciele Leszka, buntowała ją przeciwko mężowi. Chodziło o to, że cały majątek był jego.

- Monika mówiła mi, że jej matka Leszka nie lubi i chce, żeby ona od niego odeszła - przyznaje jedna ze znajomych, świadek w sprawie sądowej.
- Kiedyś coś bąknęła, że ma problemy, że matka naciska na rozwód, ale nie chciała o tym mówić - potwierdza koleżanka Moniki. - Żałuję, że nie pytałam o szczegóły.

Wspólne życie prowadzili do 21 marca 2012 roku. W tym dniu żona Leszka wyprowadziła się z domu. On twierdzi, że stało się to po namowie jej matki. Wiele razy miała ona namawiać córkę, żeby opuściła męża i zabrała dziecko. Podobno mówiła, że rozwód się załatwi i majątek podzieli.
Leszek próbował skontaktować się z żoną. Nie odbierała telefonów.

Po miesiącu, w kwietniu 2012 roku, pojechał razem ze swoją mamą i kuzynką do Świlczy, do domu rodzinnego Moniki. Chciał z nią porozmawiać, zobaczyć syna. Jak wynika z policyjnych raportów, na podwórku domu w Świlczy matka Leszka została pobita przez ojca Moniki, a samochód, którym przyjechali, został uszkodzony i odwieziony na lawecie. Działo się to na oczach Moniki.

- Takie zachowanie miało zapewne fatalny wpływ na stan psychiczny mojej żony - ocenia Leszek. - Monika zaczęła leczyć się psychiatrycznie. Pierwsza wizyta u psychiatry, oczywiście w towarzystwie matki, miała miejsce w maju 2012 roku.

Lekarz psychiatra stwierdza stan paranoidalny i zaleca hospitalizację na oddziale psychiatrycznym, ale Monika i jej matka nie zgadzają się na to, argumentując, że mąż Moniki wykorzysta ten fakt przeciwko niej przed sądem i przejmie władzę rodzicielską nad ich synem. Kolejna wizyta u psychiatry ma miejsce w następnym miesiącu. Lekarz jest inny, ale diagnoza ta sama - zalecenie pobytu w szpitalu. Monika i jej matka nie wyrażają zgody.

- Złożyłem wniosek o separację, bo miałem nadzieję, że to uratuje nasz związek, ale tamta strona nadal naciskała na rozwód - mówi Leszek. - Po rozmowach pod koniec czerwca 2012 roku podpisaliśmy ugodę. Wcześniej adwokat żony powiedział do mnie, że jak nie podpiszę ugody, to mnie załatwi w prokuraturze, a że na Kochanowskiego w centrum przemocy już mi robią kartotekę. Byłem tymi słowami przerażony.

Miał być rozwód bez orzekania o winie, dziecko miało zostać z Moniką, a on miał płacić alimenty. Sąd wyznaczył termin sprawy rozwodowej na 6 lipca. Dzień wcześniej Monika miała się spotkać ze swoim adwokatem. Do Rzeszowa przyjechała, ale na spotkanie nie przyszła.

Wyskoczyła z wieżowca.

Leszek dowiedział się o tym tego dnia wieczorem. Był w szpitalu, potem pojechał do Świlczy, do rodziców żony po syna, którego w tej chwili wychowuje i jest jego jedynym opiekunem prawnym.

- Syn bardzo przeżył śmierć Moniki, zamknął się w sobie, mało mówił, schudł - opowiada ojciec Leszka. - Zresztą cała nasza rodzica przeżyła to strasznie. Myśmy ją bardzo lubili, traktowaliśmy jak swoją, była u nas prawie codziennie, bo mieszkali obok nas. Nie możemy zrozumieć, dlaczego matka Moniki oskarża Leszka.

A Leszek do dzisiaj zastanawia się nad tym, jak można było zostawić kobietę pod wpływem leków bez opieki. - Do Rzeszowa na spotkanie z adwokatem przywiózł ją dziadek, zostawił ją samą. Może, gdyby ją pilnowali, nie doszłoby do tej tragedii - mówi ze smutkiem.

To właśnie matka Moniki po jej samobójczej śmierci złożyła wniosek o wszczęcie postępowania. Dzisiaj nie chce mówić o tamtych wydarzeniach.

- Trudno nam się z tym pogodzić, mamy też problemy z byłym zięciem. Wszystko powiemy w sądzie, przedstawimy dowody i świadków - zapowiada. - Nadal jesteśmy w szoku, mimo że już tyle czasu minęło. Nie możemy też widywać wnuka tak często jak byśmy chcieli, bo Leszek to utrudnia.
Ustalenia prokuratury nie są korzystne dla Leszka. - Mężczyzna wyśmiewał żonę, szydził z niej, szarpał ją, wykręcał jej ręce. Kiedy kobieta się wyprowadziła, groził, że zabije jej rodziców. Straszył, że przekupi sędziów i pozbawi ją opieki nad synkiem - mówi Łukasz Harpula, zastępca prokuratora rejonowego dla miasta Rzeszowa.

W policyjnych dokumentach nie ma jednak zgłoszenia na temat tego typu zajść w domu Leszka i Moniki, nie ma też tzw. Niebieskiej karty, która zakładana jest w przypadku uzasadnionych podejrzeń o przemoc w rodzinie.

- Tam nigdy awantur nie było - zapewnia sąsiad Leszka. - Przecież bym coś zauważył. Mieszkam blisko, znam tę rodzinę od lat.
W Świlczy, gdzie mieszka rodzina Moniki, zdania są podzielone. - Ludzie mówią, że on się wywyższał, poniżał ją, podobno bił, choć nikt nie widział, żeby była pobita, czy posiniaczona - mówi sąsiad rodziców Moniki. - On na pewno bogaty jest, bo ona chodziła ubrana jak laleczka, jeździła dobrym autem, prezenty rodzicom przywoziła. We wsi mówią, że tu chyba chodzi o pieniądze.

Śledztwo trwało ponad dwa lata. Sprawa była skomplikowana, bo - jak przyznaje prokuratura - trudno udowodnić, że ktoś popełnił samobójstwo, ponieważ stosowano wobec niego przemoc fizyczną czy psychiczną. Ważna była opinia biegłych z Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie. Grupa psychiatrów i psychologów, która rozmawiała m.in. z mężem Moniki, potwierdziła przypuszczenia śledczych.

Ale opina sporządzona przez lekarzy i biegłych sądowych z Rzeszowa nie jest już tak jednoznaczna. Czytamy w niej, że w oparciu o analizy akt sprawy sugeruje się, że na popełnienie samobójstwa przez Monikę złożył się szereg czynników natury osobowościowej, rodzinnej, nasilające się w czasie objawy depresyjne, objawy wskazujące na obecnośc zespołu paranoidalnego, stres związany z rozprawami sądowymi, z rozwodem i opieką nad dzieckiem.

- To nie będzie łatwa sprawa dla sądu - ocenia jeden z rzeszowskich adwokatów. -Ja w swojej zawodowej karierze nie przypominam sobie takiej sprawy. To swego rodzaju precedens.
Proces Leszka P. ruszy pod koniec marca. Grozi mu do 12 lat więzienia.