Reforma sądownictwa tak, ale nie pod dyktat

Na naszych łamach opisywaliśmy patologiczne zachowania ludzi wymiaru sprawiedliwości. Jak sędzia ukradł kiełbasę, jak prokurator nie zapłaciła za majtki, jak prokurator uciekał w las z rozbitego samochodu. Ślimacze tempo postępowania w tego rodzaju sytuacjach nie było niczym zadziwiającym.

Czy forsowane przez PiS zmiany, m.in. uchwalona w czwartek w ekspresowym tempie ustawa o Sądzie Najwyższym, zaowocują usprawnieniem procesu orzekania? Czy biegli będą wydawać opinie szybciej? Czy wreszcie będzie uczciwiej i sprawiedliwiej? Ja jestem pełen obaw. Doświadczenie życiowe podpowiada mi, by mieć ograniczone zaufanie do tego, co mówią i deklarują politycy. Na samą myśl, że o moim losie miałby decydować sędzia z nadania politycznego (a zmierza to w takim kierunku), ciarki chodzą mi po plecach. Tak było przecież za komuny, co powinien pamiętać krośnieński poseł Stanisław Piotrowicz. Nie ma do czego wracać.

W dwugłosie na łamach weekendowego wydania Nowin posłanka Krystyna Wróblewska mówi, że „reformę należy przeprowadzić mądrze, tak by nie wpaść z przysłowiowego deszczu pod rynnę”. Dodaje, że do jej wprowadzenia “potrzebna jest zgoda wszystkich środowisk”. I że „nie może być ona dokonana pod dyktat i na korzyść jednego środowiska politycznego”. Święte słowa, pani poseł. Myślę, że sposób wprowadzania zmian przez partię Jarosława Kaczyńskiego może ocenić każdy obserwator tego, co się dzieje w gmachu na Wiejskiej. Czy jest mądrze, czy jest zgoda wszystkich środowisk. I czy przypadkiem nie są to zmiany pod dyktat i na korzyść jednego środowiska politycznego, przed czym przestrzega posłanka PiS.