Wiara, siła, męstwo...- W swoim komentarzu red. Michał Czajka wraca do 88. Derbów Rzeszowa

Ten sam zespół, który na początku sezonu wręcz się ośmieszał i przez pewien czas (wcale nie tak krótki) był na ostatnim miejscu i nie mógł wygrać nawet pojedynczego spotkania w lidze w tak prestiżowym i jednak trudnym meczu wygrywa. Co się więc stało?

Działacze klubu z ul. Wyspiańskiego dokonali chyba najlepszego transferu w tym sezonie i sprowadzili na ławkę trenerską Mirosława Hajdo. Czy on jakoś specjalnie zmienił skład? Dostał nagle Lewandowskiego na wypożyczenie z Barcelony? Nie! Po prostu nagle ta Resovia zaczęła grać - na trzy mecze pod wodzą tego szkoleniowca ci sami piłkarze raz zremisowali i dwa razy wygrali. Te dwa zwycięstwa odnieśli w pojedynkach z zespołami z czołówki tabeli, bo przecież za takie trzeba uznać Puszczę Niepołomice i właśnie Stal. - Chcieliśmy po prostu grać w piłkę, kreować sytuacje i nie bać się tego robić i tak robiliśmy - mówił spokojnie trener Hajdo po meczu. Czyli właśnie pojawiła się wiara i odwaga - wygląda, że tego właśnie najbardziej brakowało resoviakom wcześniej.

A co z ich rywalem zza miedzy? Muszą się pozbierać i na pewno to zrobią, bo zwłaszcza w drugiej połowie derbowego pojedynku pokazali, że grać potrafią i to naprawdę całkiem nieźle. Zabrakło im niewiele, ale jednak zabrakło, a w piłce cały czas najbardziej liczy się ile w sieci. Akurat w tej statystyce lepsza była w sobotę Resovia. Rewanż już w kwietniu - wtedy znowu cały Rzeszów będzie żył tym meczem, a na razie stalowcom pozostają jedynie słowa piosenki Meat Loafa „Heaven can wait” czyli niebo może poczekać, bo w sobotę w tym niebie była Resovia.