Waliszko z dystansu: niech siatkarze zapatrzą się na żużlowców

Ależ to były zawody. Nie, nie miłosne, ale te na najwyższym sportowym poziomie. Inauguracja żużlowego sezonu wyszła ekipie Dariusza Śledzia celująco.
- Przyjechaliśmy po zwycięstwo - przekonywał przed meczem w Gorzowie kierownik Welc.

Tomek jak Tomek, często lubi pożartować, ale w tym przypadku mówił jak najbardziej serio. Piotr Świst też stawiał delikatnie na Rzeszów.

- Szykuje się niespodzianka - twierdził były zawodnik obu Stali. I weteran polskich torów nie mógł się mylić.

Pedersen był skoncentrowany, Walasek z Okoniewskim lekko się uśmiechali, a od Pavlica biła pewność siebie.

W parkingu lekko zdenerwowani byli gospodarze, bo komisarz toru nakazał kosmetykę nawierzchni.

Po kapitalnej jeździe wspomnianego kwartetu, rzeszowska część parku maszyn skakała z radości. Uśmiech nie schodził też z ust pani prezes.

Jakie wnioski? Ano takie, że coraz uprawnione może być prognozowanie, że zespół Marty Półtorak może przywieźć w tym sezonie upragniony medal.

Jasne, to dopiero piękny początek długiej i wyboistej drogi. Trzeba poczekać jak rzeszowscy żużlowcy skończą. Bo jak mawiał były premier, to właśnie po tym poznaje się prawdziwych mężczyzn. Będziemy was panowie podglądać w kanale nsport.
Gorzej z tymi siatkarzami. Zamiast radości i złota, możemy mieć na koniec sezonu smutek i łzy rozpaczy. Choć znając ambicje resoviackiej drużyny, nie skreślałbym przed najważniejszym meczem chłopaków Andrzeja Kowala.

Podejrzewam, że w sobotę jednak pokażą swe męskie oblicze. W Kędzierzynie-Koźlu będzie wesoło i pięknie. To po prostu czuć w powietrzu.