W niedziele można zwiedzać za darmo Ośrodek Garncarski w Medyni Głogowskiej

Podczas wizyty w Ośrodku Garncarskim w Medyni Głogowskiej będzie można też kupić trochę gliny i ulepić z niej coś pięknego albo pomalować wypaloną wcześniej przez pracowników Ośrodka ceramiczną pamiątkę.

W skład Ośrodka Garncarskiego Medynia wchodzą dwie drewniane chałupy, pochodzące z końca XIX w., oraz współczesne ceglane budynki i zadaszony piec garncarski.

Drewniane domy zostały przeniesione tu z terenu Medyni w roku 2000, kiedy powstawała Zagroda Garncarska. Jeden z nich, będący kiedyś domem mieszkalnym wyposażony jest w sprzęty i narzędzia gospodarskie, takie jak skrzynie wianne, ławy, żarna czy meble. Znajdujący się w drugim budynku warsztat, jaki kiedyś był w każdym niemal obejściu w okolicy, kryje napędzane nogą koło garncarskie, ławę do kłusowania gliny, narzędzia, walce oraz wiszące pod powałą dyle z suszącymi się glinianymi naczyniami. Oba budynki są świadkami życia i pracy żyjących tu kiedyś ludzi, co podkreślają nagrane i udostępnione za pomocą projektorów dźwięku wspomnienia mieszkańców Medyni.

Pozostałe budynki kompleksu powstały podczas przeprowadzonej w latach 2019-2021 rewitalizacji. Pierwszy z budynków, do którego trafia turysta to punkt informacyjny z kasą biletową i sklepikiem z lokalną ceramiką. W głębi mieści się obszerna pracownia, w której przez cały rok organizowane są warsztaty garncarskie dla grup oraz osób indywidualnych. Przez przeszkloną ścianę roztacza się stąd widok na dziedziniec ośrodka i drewniane chaty.

Trzeci budynek tworzą dwie sale ekspozycyjne i łącząca je otwarta na przestrzał sień, w której pod podłogą z hartowanego szkła znajduje się niezwykła ceramiczna makieta dawnego zagłębia garncarskiego. Makieta pokazuje rozmiar zagłębia, które tworzyły kiedyś cztery miejscowości: Medynia Głogowska, Medynia Łańcucka, Pogwizdów i Zalesie, oraz jego piękne położenie wśród pól, lasów i strumieni.

W sali twórców zaprezentowano sylwetki pracujących tu niegdyś i obecnie artystów wzbogacone ich pracami. Uwagę przyciąga oryginalny ceramiczny kominek z lat 80. ubiegłego wieku, wykonany przez garncarza Stefana Głowiaka, a także rzeźby dwóch artystek: pionierki rzeźby ceramicznej w Medyni, Emilii Chmiel, oraz charakterystyczne i rozpoznawalne prace Władysławy Prucnal.
W drugiej sali można prześledzić rozwój garncarstwa na tym terenie od XIX w. do czasów współczesnych, zapoznać się z technologią wytwarzania oraz stosowanymi tu technikami wypału, zdobienia i szkliwienia ceramiki. Na szczególną uwagę zasługuje stojący w głębi pomieszczenia tradycyjny piec garncarski pełniący tu funkcję wyłącznie ekspozycyjną, zbudowany na wzór identycznego, znajdującego się nieopodal na posesji rodziny Głowiaków.

Tu znalazł też swoje miejsce niezwykły dokument, film pokazujący cały proces wytwarzania naczyń tuż po II wojnie światowej, od wydobycia gliny aż po ich sprzedaż na jarmarkach w Łańcucie i Leżajsku. Film nakręcony w Medyni Głogowskiej w 1949 r. przez studentów łódzkiej szkoły filmowej oraz Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi pokazuje Medynię, jaką dziś pamiętają tylko najstarsi mieszkańcy.

Na terenie ośrodka wybudowany został piec garncarski, w którym kilka razy w roku odbywają się wypały ceramiki przeprowadzane przez miejscowych garncarzy. Do udziału w takim widowiskowym wydarzeniu zapraszani są chętni mieszkańcy i turyści.