Wiara i religia mają wpływ na zdrowie

- Czy to prawda, że jeśli ktoś jest bardzo religijny, w mniejszym stopniu zagrażają mu choroby serca?

- Tak. Najnowsze badania dowodzą, że ludzie wierzący i praktykujący są mniej podatni na choroby wieńcowe. Mają niższe ciśnienie tętnicze krwi, tak skurczowe, jak rozkurczowe. Są bardziej systematyczne i konsekwentne w leczeniu nadciśnienia, a przez to mają lepsze wyniki zdrowotne.

- A jak jest ze śmiertelnością?

- Wśród osób wierzących i praktykujących występuje niższa śmiertelność, aniżeli u niepraktykujących. Ale być może łączy to się też z tym, że są religie, które zwyczajowo preferują w diecie m.in. oliwę z oliwek, ryby, a niwelują wieprzowinę. Dowiedziono, że osoby wierzące i praktykujące statystycznie mniej się objadają.

- Czy wiedza o zależnościach między religijnością, a zdrowiem w leczeniu jest brana pod uwagę?

- Oczywiście, nie pytamy chorego o jego wiarę przy okazji zapalenia gardła. Ale w chorobach przewlekłych, gdy trzeba pacjenta maksymalnie zmobilizować do samoobrony, takie pytanie trzeba zadać. M.in. w szpitalach w chwilach dużego zagrożenia, jeśli pacjenta nie godzi się na operację, która może mu uratować życie, w godzinie jego śmierci itp.

- Czy takie pytania nie są jednak mimo okoliczności zbyt osobiste?

- Nie zadaje się ich często. A jeśli już, muszą być stawiane z dużym wyczuciem i taktem. Moim zdaniem, nie są one zbyt osobistymi w porównaniu do standardowo zadawanych na temat miesiączkowania czy w ogóle sfery seksualnej. W zachodniej Europie i USA takie pytania należą do zwyczajowych. Jest to słuszne, bo to wzmacnia relację pacjenta z lekarzem.

- A jak jest u nas? Lekarze lekceważą, czy nie lekceważą sfery duchowej pacjenta?

- Większość lekarzy nie lekceważy tej sfery. Pamiętajmy, że ponad 90 proc. naszych rodaków, to zgodnie z ich deklaracją osoby wierzące. Rzecz jasna, ta relacja liczebna przenosi się na środowisko lekarzy i pielęgniarek.