Podkarpackie za mało inwestuje w przemysł

- Zaskoczyły pana najnowsze dane GUS odnośnie średnich zarobków na Podkarpaciu?

- Nie, my od ponad 20 lat zajmujemy ostatnie miejsca pod tym względem. Podkarpacie, jako region rolniczy, wchodziło w nowy system na zupełnie innym poziomie i niestety, nadal się na nim utrzymuje. GUS-owska statystyka przygotowana jest na bazie danych tylko z dużych przedsiębiorstw, a tych na Podkarpaciu jest najmniej. Realne płace są zdecydowanie niższe, bo badający nie uwzględniają ok. 100 tys. małych i średnich firm, w których zarobki są na zupełnie innym poziomie.

- Jest jakiś sposób, żeby powodziło nam się lepiej?

- Zmian musi być sporo. Po pierwsze, polityka regionalna powinna skupić się na inwestowaniu w przemysł przetwórczy, bo to on wytwarza produkty, dzięki którym możemy pozyskać nowe rynki zbytu. To tu powinna pójść lwia część pozyskiwanych z Unii pieniędzy. Bo jaki wpływ na zwiększenie naszych zarobków będzie mieć okrągła kładka dla pieszych w Rzeszowie albo utworzenie dwóch kompleksów naukowych, położonych kilometr od siebie, które oferują te same nanotechnologie? To tylko niektóre przykłady źle wydanych pieniędzy z UE. Oczywiście, równolegle należałoby wspierać rozwój infrastruktury: szybkich dróg, mostów, obwodnic, bo dla inwestujących oznacza to tańszą dostawę i niższe koszty produkcji.

- Co może zrobić państwo, żeby ulżyć przedsiębiorcom i zachęcić ich do zwiększenia zatrudnienia?

- Znieść CIT, czyli podatek, który firmy płacą dopiero, kiedy mają zyski, a wprowadzić podatek obrotowy, taki sam dla każdego przedsiębiorcy. Teraz państwo zarabia tylko na nielicznych firmach, bo w wielu tak manewruje się polityką finansową, żeby unikać płacenia CIT. Mając w budżecie rezerwę, można pomyśleć o zniesieniu obciążeń ZUS-owskich dla tych, którzy zakładają działalność. Teraz niższe składki płacą zaledwie dwa lata, a na zaczepienie się na rynku potrzeba co najmniej pięciu. Wreszcie należy zmienić ustawę o zamówieniach publicznych, bo dyskryminuje średnie przedsiębiorstwa. Specyfikacje przetargowe są tak przygotowywane, że na walkę o zlecenia pozwalają tylko tym największym, często zagranicznym gigantom.