Malwina Mul dobrze wspomina wyprawę do Australii. Zimą będzie startować w wyścigach przełajowych

Szóste miejsce w świecie, to nie brzmi najgorzej. Jak będziesz wspominać Australię?
Jestem bardzo zadowolona, bo przecież rywalizowałam z najlepszymi dziewczynami na świecie. Przed startem była niepewność, ale w trakcie jazdy czułam się dobrze.

Trasa była trudna?
Urozmaicona, położona nad oceanem. Jechaliśmy cztery rundy po około siedemnaście kilometrów. Były dwa podjazdy. Jeśli chodzi o pogodę, to było raczej chłodno.

Były szanse na podium?
Wygrała Brytyjka, która była nie do ugryzienia. Nie było na nią siły, ale w innej sytuacji na trasie o medal mogłabym powalczyć.

Czyli?
Byłam w grupce pościgowej, przez trzy rundy trzymałam koło, ale był jeden problem. Włoszka, Niemka, Belgijka nie chciały współpracować na trasie. W innej sytuacji mogłoby się wszystko trochę inaczej, może lepiej potoczyć. W grupie przyjechałam na trzecim miejscu. Nie narzekam, ale pogdybać trochę mogę.

Miałaś czas, żeby co nieco pozwiedzać w Australii. Widziałaś kangura?
(śmiech) Kangura nie, ale widziałam papugi. No i bardzo dużego pająka.

Różnica czasu dała ci się we znaki.
Nie ma tragedii. Był czas na aklimatyzację. Czułam się w miarę dobrze. Po starcie było zmęczenie, ale teraz jest już dobrze.

To koniec sezonu. Co dalej?
Trzeba będzie trochę odpocząć, a potem wrócić do treningów.

Jakie są najbliższe plany?
Szosa się skończyła, ale teraz zbliżają się wyścigi przełajowe. Wystartuję w Kielcach w Pucharze Polski, a w dalszej perspektywie czekają mnie w styczniu mistrzostwa Polski.