Lekarze chcą ukarać lekarza, który nieumyślnie spowodował śmierć pacjenta

Pacjent, cierpiący na przewlekłą chorobę, której nie da się wyleczyć, dwa razy w 2019 roku targnął się na życie. Próby samobójcze były nieskuteczne i chory za każdym razem trafiał do szpitala w Lesku. Po pierwszej próbie skierowano go na hospitalizację w szpitalu psychiatrycznym, ale za drugim został wypisany do domu po 2-3 godzinnym pobycie na SOR. W 5 godzin od wypisu po raz trzeci targnął się na życie, tym razem skutecznie.

Prokuratura Okręgowa w Krośnie oskarżyła lekarza, zatrudnionego na SOR w Lesku, o przestępstwo z art. 160 par. 2 kk i art. 150 kk w związku z art. 11 par. 2 kk, gdyż bazując na opinii biegłych uznała, że lekarz pomimo ciążącego na nim obowiązku opieki nad pacjentem naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, naruszając umyślnie zasady postępowania z pacjentami po próbie samobójczej, zaniechał podjęcia właściwych działań diagnostycznych i leczniczych, na wskutek czego postawił błędną diagnozę i wypisał pokrzywdzonego do domu z zaleceniem leczenia ambulatoryjnego w sytuacji, gdy istniały przesłanki do podjęcia decyzji o przymusowej hospitalizacji. Postępowanie lekarza w ocenie prokuratury doprowadziło do śmierci pokrzywdzonego.

Sąd Rejonowy w Lesku w lipcu 2022 r. wydał w tej sprawie nieprawomocny wyrok. Uznał lekarza winnym i skazał na 1 rok pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby wynoszący 3 lata. Zasądził również na rzecz dwójki oskarżycieli posiłkowych po 30 tys. zł nawiązki oraz pokrycie kosztów procesowych. Krośnieńska prokuratura wniosła apelację od wyroku z uwagi na fakt, że sąd zawieszając wykonanie kary musi zobowiązać skazanego do obowiązku wynikającego z art. 72 kk. Prokuratura domagała się, by lekarz przeprosił pokrzywdzonych, czyli małżonkę i syna zmarłego. Apelację złożył również obrońca oskarżonego.

W marcu 2023 r. w Sądzie Okręgowym w Krośnie zapadł w tej sprawie prawomocny wyrok. Lekarza skazano na rok pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby wynoszący 3 lata. Dodatkowo sąd przychylił się do wniosku prokuratury, by lekarz przeprosił rodzinę zmarłego.

Był to już drugi prawomocny wyrok dla lekarza. W styczniu 2023 r. Sąd Okręgowy podtrzymał wyrok Sądu Rejonowego w Sanoku. Ten sam lekarz, ale tym razem w marcu 2020 r. w szpitalu w Sanoku, wyzywał ratowników od debili i obrzucał ich wulgaryzmami. Sąd skazał lekarza na karę grzywny i zasądził nawiązki po 500 zł na rzecz ratowników.

Wraz ze sprawą karną toczyło się postepowanie dowodowe prowadzone przez Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej przy Okręgowej Izbie Lekarskiej w Krakowie. W jego wyniku lekarzowi został postawiony zarzut tożsamy z zarzutem prokuratury, jednakże trwało oczekiwanie na prawomocne rozstrzygnięcie sądowe, ponieważ wyrok sądu karnego jest wiążący dla samorządu lekarskiego. W przypadku skazania rzecznik wnioskuje o rodzaj wymierzonej kary.

Sąd Lekarski orzeka w trzyosobowym składzie. Najłagodniejszą karą jest upomnienie wpisane do akt osobowych i Centralnego Rejestru Lekarzy, które po roku ulega zatarciu. Kara nagany, również wpisywana do akt i rejestru, widnieje przez 3 lata. Na lekarza może być również nałożona kara finansowa. Sąd Lekarski może orzec ponadto zakaz pełnienia przez lekarza funkcji kierowniczych w jednostkach ochrony zdrowia od 1 roku do 5 lat oraz wykonywania określonych czynności medycznych, który trwa od 6 miesięcy do 2 lat. Najostrzejsza jest kara zawieszenia wykonywania zawodu lekarza na okres od 6 miesięcy do 5 lat oraz zakaz wykonywania zawodu lekarza.

Jak informuje Jerzy Sławiński, Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej w Krakowie, skierowano już przeciwko lekarzowi wniosek o ukaranie do krakowskiego Okręgowego Sądu Lekarskiego. Sprawa sądowa jest w toku. Lekarzowi przedstawiono zarzut przeprowadzenia czynności diagnostycznych, leczniczych i zapobiegawczych bez należytej staranności – tj. naruszenie art. 8 Kodeksu Etyki Lekarskiej.

Lekarz wciąż pracuje w szpitalu w Lesku, gdyż jest zatrudniony przez zewnętrzną firmę pośredniczącą. Ponieważ nie stracił prawa wykonywania zawodu, ani nie zostało mu ono zawieszone, nie ma podstaw, by rozwiązać z nim kontrakt.