Jubileusz 75-lecia 16. Tczewskiego Batalionu Saperów. Batalionowi nadano imię płk. Franciszka Niepokólczyckiego

Płk. Franciszek Niepokólczycki urodził się w 27 października 1901/1900 r. w Żytomierzu – obecnie znajdującym się na Ukrainie. Był całym sercem oddany służbie, oficer saperów, od zawsze związany z wojskami inżynieryjnymi

By go przyjęto w szeregi Polskiej Organizacja Wojskowej, sfałszował datę urodzenia – udając, że ma już osiemnaście lat. Szybko awansował, w wieku kilkunastu lat został komendantem Okręgu POW w Żytomierzu. Następnie został skierowany do pracy w Oddziale II Sztabu Generalnego – czyli polskim wywiadzie wojskowym.

W 1922 r. został odkomenderowany do służby w innych jednostkach i sukcesywnie awansował: przeszedł przez Sztab Generalny, 5. Pułk Piechoty Legionów, 10. Pułk Saperów, 3. Pułk Saperów, 3. batalion saperów, Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie, sztab Generała do Prac przy Głównym Inspektoracie Sił Zbrojnych.

We wrześniu 1939 r. w stopniu majora dowodził 60. batalionem saperów Armii „Modlin”, stacjonującej na północny wschód od Warszawy. Jeszcze na początku września przeniesiono go do sztabu tejże armii na szefa Wydziału Organizacyjnego Dowództwa Saperów.

15 września 1939 r. dotarł do broniącej się Warszawy biorąc czynny udział w obronie miasta oraz tworzeniu centrali konspiracji wojskowej. Współtwórca jednego z pionów Służby Zwycięstwu Polski – Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej. 5 października 1939 r. był organizatorem (ostatecznie nie zrealizowanego) zamachu na Adolfa Hitlera. Współtwórca Kedywu – w styczniu 1943 r. mianowano go zastępcą płk. Augusta Fieldorfa „Nila”.

Przez cały okres walk toczących się w Warszawie ppłk Niepokólczycki był szefem służb saperskich. Następnie został szefem produkcji uzbrojenia podlegając faktycznemu dowódcy całości sił powstańczych gen. Antoniemu Chruścielowi „Monterowi”. Kierował całością produkcji materiałów wybuchowych, granatów i butelek zapalających.

Jedną z głośniejszych operacji dywersyjnych, przeprowadzonych pod osobistym nadzorem ppłk. Niepokólczyckiego, jako szefa Związku Odwetu, była seria skoordynowanych ze sobą w czasie i miejscu akcji oznaczonych kryptonimem „Wieniec I”. Polegała ona na jednoczesnym przerwaniu połączeń kolejowych węzła warszawskiego.

W 1942 r. został mianowany na podpułkownika, a dwa lata później – na pułkownika. Po upadku Powstania Warszawskiego płk Niepokólczycki, wraz z innymi oficerami AK, w tym płk. Janem Rzepeckim, został jeńcem Oflagu II C Woldenberg (Dobiegniew). Po zakończeniu wojny, zwolniony z obozu jenieckiego pozostał nadal w podziemiu niepodległościowym.

Od listopada 1945 roku pełnił funkcję Prezesa Zarządu Głównego „Wolność i Niezawisłośc”.

Aresztowany 22 października 1946 r. Wyrokiem Rejonowego Sądu Wojskowego w Krakowie skazany został na karę śmierci, zamienioną następnie na karę dożywotniego więzienia, z którego w grudniu 1956 r. został zwolniony na mocy amnestii.

Podczas uroczystości w Nisku (4 września)odbył się uroczysty apel z okazji Jubileuszu 75-lecia sformowania 16. Tczewskiego Batalionu Saperów, nadania imienia patrona płk. Franciszka Niepokólczyckiego oraz wręczenia proporca rozpoznawczego Dowódcy 16 Batalionu Saperów - ppłk. Grzegorzowi Groblowi. Przybyli dowódcy batalionów oraz dywizjonów wraz ze starszymi podoficerami dowództw 21 Brygady Strzelców Podhalańskich, przedstawiciele władz samorządowych oraz służb mundurowych oraz zaproszeni goście. Obecni byli wnukowie płk. Niepokólczyckiego - Paweł i Antoni Niepokólczyccy. Pan Antoni w swoim przemówieniu nie krył wzruszenia oraz wyraził uznanie i szacunek dla kultywowania pamięci o swoim dziadku.

Dowódca Batalionu uhonorował wszystkich przybyłych gości okolicznościowym medalem pamiątkowym, a także wręczył statuetki Sapera, pamiątkowe ryngrafy i grawertony. Odsłonięta została tablica pamiątkowa.