Ekoenergia. Energetyka wiatrowa będzie zyskiwała na znaczeniu [ZDJĘCIA]

Do tych argumentów dochodzą również spadające koszty instalacji OZE - odnawialnych źródeł energii. Zielona energetyka stała się poważną alternatywą dla tradycyjnej, wykorzystującej paliwa kopalne.

Obecnie ponad 22 proc. energii zużywanej w Unii Europejskiej pochodzi z odnawialnych źródeł energii. To ponad dwukrotny wzrost w stosunku do 2004 r. To także więcej niż zakładany na 2020 r. unijny cel na poziomie 20 proc. Teraz cel UE wynosi 32 proc. do 2030 r.

Na świecie energetyka wiatrowa jest obok fotowoltaiki jednym z najszybciej rozwijających się obszarów OZE. Europa ma obecnie 255 GW mocy wiatrowej.

- Spodziewamy się, że w latach 2023-2027 Europa zainstaluje 129 GW nowych mocy farm wiatrowych, w tym kraje UE zapewnią 98 GW. Trzy czwarte nowych mocy będą stanowić elektrownie lądowe. Zakładamy, że UE każdego roku będzie dodawać średnio 20 GW nowych mocy w tym okresie. Aby osiągnąć cele zamierzone na 2030 rok, kraje unijne powinny budować łącznie ponad 30 GW nowych mocy rocznie – twierdzą autorzy raportu Wind Energy in Europe.

Polskie elektrownie w listopadzie 2022 r. wyprodukowały 15 165,6 GWh energii elektrycznej, z tego 2301,6 GWh (15,1 proc.) pochodziło z odnawialnych źródeł energii. Jednak ilość wyprodukowanej energii z OZE była niższa o 15,7 proc., w porównaniu z listopadem 2021 r. Na koniec grudnia 2022 r. moc zainstalowanych farm wiatrowych w naszym kraju wyniosła 8255,9 MW. W porównaniu do grudnia 2021 r. wielkość ta wzrosła o 16 proc.

W listopadzie 2022 roku największym producentem energii ze źródeł odnawialnych były farmy wiatrowe (1285,3 GWh). Ich udział w ramach odnawialnych źródeł energii wynosił aż 55,8 proc., czyniąc je zdecydowanie najpopularniejszymi. Na kolejnych miejscach znalazły się biomasa (16,0 proc.), fotowoltaika (10,8 proc.), współspalanie biomasy i biogazu (7,5 proc.), biogaz (5 proc.), woda (4,8 proc). Biorąc pod uwagę wszystkie źródła energii, konwencjonalne i OZE, energia uzyskiwana z elektrowni wiatrowych stanowiła 8,5 procent.

Pierwsza farma wiatrowa w województwie podkarpackim powstała w 2008 roku w powiecie przemyskim, w Hnatkowicach w gminie Orły oraz Orzechowcach w gminie Żurawica, jako Farma Wiatrowa „Galicja”. Składa się z sześciu turbin o wysokości prawie 80 metrów i 2 MW mocy pojedynczego wiatraka. Jej budowa, ze względu na pionierskość na Podkarpaciu, budziła ogromne zainteresowanie. Sama budowa poprzedzona była latami badań, przede wszystkim warunków środowiskowych.

Dzisiaj farma należy do Polskiej Grupy Energetycznej PGE Energia Odnawialna. W 2021 roku wyprodukowała 22 265 MWh. To ilość pozwalające na zaopatrzenie w energię elektryczną ok. 9 tys. gospodarstw domowych.

Obecnie na Podkarpaciu działa osiemnaście farm wiatrowych, o różnej mocy i liczbie turbin. Łącznie mają one 52,35 MW mocy. Pod tym względem nasz region znajduje się w połowie stawki województw. Farm wiatrowych o największej łącznej mocy najwięcej znajduje się w województwie zachodniopomorskim (488,9 MW), wielkopolskim (238,3 MW) i kujawsko-pomorskim (207,8 MW).
Pod względem intensywności i wielkości występowania prądów wiatru, obszar Polski podzielono na pięć stref, różniących się atrakcyjnością lokalizowania energetyki wiatrowej. Strefa I „wybitnie korzystna” obejmuje pas nadmorski, głównie północną część wybrzeża od Koszalina po Hel i rejon Wyspy Wolin, a także Suwalszczyznę. Znaczna część województwa podkarpackiego znajduje się w strefie III, określanej jako „średnio korzystna”. Oznacza to, że mamy potencjał i warunki do rozwoju energetyki wiatrowej.
Elektrownie wiatrowe dzielone są na: przydomowe i przemysłowe; mikro, małe i duże oraz lądowe i morskie. Ponadto ze względu na mechanizm dzielą się na urządzenia o poziomej i pionowej osi obrotu.

Przyszłość energetyki wiatrowej to nie tylko poprawianie parametrów turbin, czy automatyzacja, np. w zakresie jak najwcześniejszego wykrywania uszkodzeń. To również recykling materiałów używanych do wytwarzania m.in. łopat wirnika. Obecnie jest z nimi problem. Przełomowe może być rozwiązanie, nad którym pracują naukowcy Politechniki Gdańskiej. Chodzi o technologię, która umożliwia wykorzystanie pokruszonych łopat wiatraków do produkcji betonu.