Jedyną szansą dla Patryka jest przeszczep siatkówek

- Właśnie dostaliśmy decyzję Wojewódzkiego Zespołu do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Rzeszowie. Mój syn Patryk został uznany za osobę, która wymaga stałej opieki - mówi Renata Dudek ze Skołoszowa w gm. Radymno, matka tracącego wzrok 16-letniego Patryka.

Jedynie dzięki specjalistycznym okularom chłopak widzi w ok. 10 procentach. Jednak pod koniec ub. roku Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Jarosławiu stwierdził, że nie zachodzi "konieczność stałej opieki" nad nim i tym samym odmówił wypłaty zasiłku opiekuńczego jego matce.

- Syn nie może się jeszcze starać o grupę inwalidzką i rentę. Z tego powodu rokrocznie ubiegamy się o uznanie konieczności stałej opieki. Nie ukrywam, że wiąże się to z pieniędzmi. Te kilkaset złotych to w obecnej naszej sytuacji bardzo duże wsparcie. Syn sam praktycznie nie może funkcjonować - mówi pani Renata. Od decyzji jarosławskiego zespołu powiatowego odwołała się do wojewódzkiego w Rzeszowie. Ten zmienił orzeczenie.

Pani Renata niemal przez cały dzień opiekuje się synem. Bez niej chłopak nie byłby w stanie sobie poradzić, co najwyżej - mógłby leżeć na łóżku lub siedzieć w fotelu. Dzięki stałej opiece może m.in. chodzić do szkoły na lekcje prowadzone indywidualnym tokiem.
- Podobnie było w zeszłym roku. Powiatowy zespół odmówił, wojewódzki przyznał. Nie wiem, dlaczego taka sytuacja ma miejsce. W czerwcu syn będzie kończył 16 lat. Może się starać o grupę inwalidzką i ewentualnie przyznanie renty. Ale znowu będzie stawał przed jarosławską komisją. Aż się boję, co to będzie. Czy znowu udręka i odwołanie do Rzeszowa? - zastanawia się pani Renata. Twierdzi, że będzie wnioskować o zmianę lekarza orzecznika w komisji.

Patryk cierpi na poważną chorobę oczu. Krótkowzroczność z degeneracją obu gałek. Schorzenie ma podłoże genetyczne. Widzi coraz gorzej. Razem z rodzicami, głównie matką, jeździ do najróżniejszych specjalistów. Także do klinik w Warszawie i Katowicach. Lekarze orzekli, że jedynym rozwiązaniem jest operacja. Niestety, ta możliwa jest dopiero, gdy chłopak skończy 21 lat. A i to nie jest pewne, bo czasami ten okres może ulec wydłużeniu.

Na razie Patryk otrzymał odpowiednie soczewki, które miały pomóc zahamować rozwój choroby.

- Niestety, to niewiele pomaga. Syn widzi coraz gorzej. Siatkówka, rogówka praktycznie rozleciały się w obu oczach. Nie możemy dłużej bezczynnie czekać - mówi pani Renata.

W Polsce żaden ze szpitali, w których zasięgali informacji, nie zdecydował się na przeprowadzenie operacji przeszczepu. Znaleźli kliniki w Czechach - Pradze i Ostrawie.

- Syn został zakwalifikowany na pierwszą wizytę. Jedziemy do Ostrawy, bo jest bliżej. Oni zajmują się leczeniem jedynie beznadziejnych przypadków - przyznaje kobieta.

Na razie nie wie, jaki będzie wynik wizyty, czy syn zostanie zakwalifikowany do zabiegu. Nie wie również, ile będą wynosić koszty ewentualnej operacji ani czy jest ona finansowana przez NFZ. Dlatego nadal szuka innych możliwości ratunku dla syna.
- Słyszałam coś o krajach arabskich, podobno pracujący tam lekarze robią takie operacje. Może ktoś z Czytelników Nowin będzie potrafił coś podpowiedzieć. Proszę o pomoc - mówi pani Renata.