Woda z cudownych podkarpackich źródełek

Kalwaria Pacławska. Mniej więcej w połowie wzgórza na którym znajduje się słynny klasztor. Tuż przy asfaltowej drodze jest kapliczka. W jej piwnicach cudowne źródełko. Zatrzymują się tutaj niemal wszyscy, którzy zwiedzili klasztor i zjeżdżają z góry albo właśnie się do niego wybierają.

Na niewielkim parkingu siedem samochodów. Tylko dwie rejestracje są przemyskie, czyli miejscowe (Kalwaria Pacławska znajduje się w powiecie przemyskim). Reszta to DW (wrocławska), PO (poznańska), ZS (szczecińska), jest też jeden samochód z brytyjskimi tablicami.

Niemal każdy z jakąś butelką, plastikową lub szklaną.

- Będziemy mieli na cały rok - mówi starsza turystka, która dźwiga dwie pięciolitrowe, plastikowe butelki.

Już samo dotarcie do źródełka jest magiczne. Do chłodnej i ciemnej piwnicy schodzi się po stromych schodach w dół. Wodę czerpie się za pomocą pompy ręcznej.

Wyjście schodami po drugiej stronie, aby nie tarasować dojścia do studni kolejnym osobom.

Podkarpacka cudowna woda

Cudowne źródełko w Kalwarii Pacławskiej jest jednym z najsłynniejszych w Podkarpackiem. Ale oprócz niego jest kilkadziesiąt innych, zwanych niekiedy świętymi źródełkami. Podobno wiele z nich ma właściwości lecznicze i uzdrawiające.

Do najpopularniejszych źródełek w Podkarpackiem należą również św. Jana w Dukli, bliźniacze znajduje się w Komborni. Ponadto w Radoszycach w gm. Komańcza, w Nowinach Horynieckich w pow. lubaczowskim, w Borku Starym, w Przylasku koło Hermanowej oraz w Chotowie koło Dębicy.

Woda ze źródła św. Jana z Dukli ma przynosić ulgę we wszelkich dolegliwościach i chorobach. Podobnie jak ze świętojanowego źródła w Kombornii. Woda z niego pomaga ponoć na choroby oczu i skóry.

Źródełko w Przylasku jest najchętniej odwiedzanym w naszym regionie. W sezonie po wodę ustawiają się kolejki. Niektórzy wypływającą stąd wodę porównują do tej z Lourdes, znajdującego się we Francji ośrodka kultu religijnego i najsłynniejszego w Europie źródełka z cudowną wodą.

Ujęcie w Przylasku znajduje się w drewnianej kapliczce Matki Bożej. Zachowała się tutaj tradycja Wielkiej Soboty. Po poświęceniu pokarmów każdy zabiera do domu butelkę źródlanej wody. Podobno przez kolejny rok działa jak lekarstwo.

Nawet lekarze zalecają picie takiej wody

Jeszcze do niedawna rzadko kto zajmował się naukowymi badaniami wody z cudownych źródełek. Jednym z pierwszych był dr inż. Józef Chowaniec, z Państwowego Instytutu Geologicznego Oddziału Karpackiego w Krakowie. Wyniki swoich badań przedstawił podczas IV Konferencji Naukowo - Technicznej "Błękitny San" w Nozdrzcu w 2007 r.

Wykonał badania terenowe kilku źródeł, m.in. w Dukli, Jodłówce, Nowinach Horynieckich, Przylasku i Kalwarii Pacławskiej. Badał wydajność źródła, temperaturę wody, jej pH oraz przewodność elektryczną właściwą. Nie stwierdził nic nadzwyczajnego w wodzie, ale w swoim opracowaniu zalecił dalsze, dokładniejsze badania właściwości.

Czy powinniśmy pić wodę z cudownych źródeł?

Nawet lekarze twierdzą, że tak. Szczególnie osoby, które mocno wierzą w lecznicze właściwości takiej wody. Siła autosugestii może być na tyle duża, że wręcz pomaga w walce z chorobą. Stąd może pochodzić jedna z przyczyn odkrycia "cudownych" właściwości wody.

Kilkusetletnie przekazy o cudownych właściwościach źródeł mogą się brać też z dawnego stylu życia. Nie przywiązywano wtedy zbytniej dbałości o higienę. Natomiast woda pobierana tuż u źródła jest czysta. Dlatego pomagała, szczególnie w połączeniu z dietą albo wręcz głodówką, z różnymi schorzeniami układu pokarmowego lub chorobami oczu, skóry, nerek.